توجه: شما هم می توانید با ورود به سیستم و ثبت نظرات خود،باعث دلگرمی ما شوید...
ژیلا طاهری مشاور پنج شنبه 1402/09/02، ساعت 21:3

 

5 گام برای بالا بردن عزت نفس در کودکان

 

عزت نفس بدین معنی است که نسبت به خود احساس خوبی داشته باشید. یعنی اینکه خود را دوست بدارید، از خود راضی و خرسند باشید و حتی به خود افتخار کنید.

برای اینکه فرزندانتان بتوانند تصویر واضح و مثبتی از خود داشته باشند، چه باید بکنیم؟

گام اول:

اولین و بهترین راه شناسایی خصوصیات منحصر به فردی است که هویت و شخصیت آنها را شکل میدهد. شخصیت و نقاط ضعف و قوت فرزندتان را لیست کرده و در جایی بنویسید. ویژگیها و صفات ناپسند او را نیز در این لیست بگنجانید.

به عنوان مثال، کودک شما:

– با شرایط جدید به راحتی سازگار میشود.

– به همه چیز اهمیت میدهد.

– مرتب و منظم، یا شلخته و نامنظم است.

– کمی خجالتی است.

گام دوم:

سعی کنید رابطه منطقی بین خصوصیات مثبت و منفی فرزندتان را درک کنید. شاید آنها دو روی یک سکه باشند.

به عنوان مثال: ممکن است قدرت و سرعت عمل تصمیمگیری آنها برای شما خوشایند باشد، اما جر و بحث دائمی آنها برای انجام خودسرانه عملکردهایشان را دوست نداشته باشید.

به نظر شما این دو ویژگی بخشی از یک قضیه نیستند؟ حتماً قدرت دفاعی کودکان حین بازی با همسالان برای شما مطلوب است، اما اصرار و جسارت آنها در برابر خود را نمیپسندید. آیا فکر نمیکنید این همان قدرت واحدی است که در شرایط و موقعیتهای متفاوت نمایان میشود؟ پس مثبت فکر کنید!

گام سوم:

آنچه که کودکتان دوست دارد و چیزهایی که دوست ندارد را یادداشت کنید. فعالیت‌های مورد علاقه او، خوراکیهایی که دوست دارد و چیزهایی که نمیخورد، لباسهای مورد علاقه او، و اینکه دوست دارد وقت خود را چگونه بگذراند.

با این کار بهتر میتوانید فرزند خود را درک کنید. هر گاه از تمایلات و تنفرات کودکتان شناخت و آگاهی کامل حاصل کردید، میتوانید بر تقویت حس عزت نفس او به طور جدی کار کنید.

گام چهارم:

برای کودکتان فضایی مهیا کنید که بتواند خودش باشد و کارهای مورد علاقه خود را انجام دهد.

به عنوان مثال: وقتی کودکتان دوست دارد تنها باشد، این امکان را به او میدهید؟

و به خواهر و برادرش میگویید که به خواسته او احترام بگذارند و مزاحمش نشوند؟

وقتی دوست دارد با شما بازی کند، بهتر نیست این کار را انجام دهید؟

گام پنجم:

هر از گاهی نکات مثبت شخصیتی کودکتان را به او گوشزد کنید. این مطلب را به گونهای بیان کنید که بفهمد او را درک میکنید، نه اینکه فقط به خاطر خوب بودن آن صفات دوستش بدارید. به این ترتیب او میتواند که تصویر واضح و مثبت از خود داشته باشد. به کودکان کمک کنید تا بتوانند برای خود ارزش و احترام قائل شده و به خود افتخار کنند.

النا حاجی زاده پنجم الف ، کلاس 4 سه شنبه 1402/11/24، ساعت 14:31
😘😘

آوین عباسی پنجم ب، کلاس 5 يک شنبه 1402/09/05، ساعت 18:28
با سلام
قبل از هر چیز بسیار سپاسگزارم از وقتی که گذاشتید و خیلی صبورانه و با کمال آرامش پاسخ گو بودید.بخاطر ارتباط خوبی که شما با آوین و بچه‌ها برقرار کردید خیلی ممنونم.
ژیلا طاهری مشاور پنج شنبه 1402/09/02، ساعت 20:42

 

عواملی که اعتماد به نفس کودک را افزایش می‌دهد.

1- فراهم کردن امکان موفقیت برای کودک:

برای آن که بتوانیم امکان موفقیت برای کودک فراهم کنیم ابتدا باید او را بشناسیم. پس از شناخت وی مسئولیت در حوزه توانایی‌اش به او واگذار می‌کنیم تا آن را انجام دهد.

پس از توفیق او در انجام کار او را مورد تأیید و تشویق قرار می‌دهیم.

2- فرصت دادن به کودک تا توانایی‌های خود را ارزیابی کند:

باید به کودک فرصت داد تا توانایی‌های خود را ارزیابی کنند. دانش‌آموزی که از حضور در جمع و پس دادن درس می‌ترسد، باید به او جرأت داد. موجباتی فراهم کرد تا ابتدا در یک جمع خودمانی، و سپس در اجتماعات کوچک و بالاخره در جمع بیشتر با خواندن مقاله یا قطعه شعر ترس او بریزد.

با ارزیابی خود در اینکه که قادر به چنین کاری هست به تدریج اعتمادبه‌نفسش افزایش می‌یابد.

3- تشویق و تأیید:

تشویق و تأیید کارهای موفقت آمیز کودک، در او اعتمادبه‌نفس ایجاد می‌کند. بنابراین با ایجاد موفقیت برای وی و تأیید آن، کودک به توانایی‌های خود پی برده و در انجام کارها به خود متکی نمی‌شود.

4- فراهم کردن شرایط و برنامه‌هایی که کودک هنرها و نتایج عملکرد خود را ارائه می‌دهد:

برای آن که کودک متکی به نفس بار آید، باید امکاناتی فراهم گردد تا هنرها، کارهای دستی، آثار آموزشی و تحصیلی خود را ارائه دهد. بهترین محل برای این کار ارائه دستاوردها در نمایشگاه‌ها و یا اجرای سخنرانی، خواندن مقاله و شعر و دکلمه در جمع دانش‌آموزان و یا انجمن‌های اولیا و مربیان و جشن‌های مدرسه است.

موارد دیگری که والدین می‌توانند عمل کنند نشان دادن آثار کودک در مهمانی‌ها و فرصت دادن به کودک برای صحبت کردن. و گزارش موفقیت‌های وی در زمینه‌های مختلف می‌باشد.

5- فراهم کردن فضای دموکراتیک و دادن آزادی به کودک برای انتخاب و تصمیم‌گیری و فعالیت‌های مورد علاقه:

رفتار مستبدانه و تعیین و تحمیل خط مشی کودک بدون توجه به نظرات او بدترین روش در تربیت است. این نحوه عمل کردن از رشد کودک جلوگیری نموده، موجب می‌شود فردی ضعیف‌النفس و بی‌اراده بار آید.

باید کودک را در انتخاب‌ها و تصمیم‌گیری‌های مربوط به خود شرکت و در تعیین خط مشی زندگی‌اش آزادی عمل داد. این روش موجب می‌شود از نظر فکری رشد کند و فردی متکی به خود و بااراده به بار آید.

6- پرهیز از تحقیر، توهین، مسخره کردن، سرزنش کردن، برچسب زدن، و در مقابل محبت و احترام کردن:

به طور کلی هر عملی که شخصیت کودک را مورد تهاجم قرار داده و رشد روانی کودک را متوقف سازد، اعتمادبه‌نفس کودک را کم می‌کند. همان‌طور که تحقیر کردن، سرزنش کردن، مسخره کردن، توهین کردن، برچسب زدن و تنبیهات بدنی از هر نوع آن از عواملی هستند که به شخصیت کودک لطمه می‌زند. در عوض احترام گذاشتن به کودک، شخصیت دادن و ایجاد رابطه حسنه و مهربانی و محبت کردن. و تمجید به موقع از کارهای مثبتی که انجام می‌دهد. از اقداماتی است که در تعامل شخصی و رشد اعتمادبه‌نفس در کودک مؤثر و مفید می‌باشد.

7- واگذاری مسئولیت:

مسئولیت دادن به کودک در حد قدرت وی، از عواملی است که می‌تواند اعتمادبه‌نفس او را بالا ببرد.

از جمله مسئولیت‌هایی که می‌توان به کودک واگذار نمود سرپرستی گروه، مبصر کلاس درس، توزیع چای در مهمانی‌ها، پذیرایی کردن با شیرینی و امثال آن می‌باشد.

واگذاری مسئولیت و توفیق کودک در آن او را برای پذیرش مسئولیت‌های بالاتر آماده می‌سازد.

ژیلا طاهری مشاور سه شنبه 1402/07/25، ساعت 21:4

راه‌های غلبه بر ترس، در کودک چیست؟

ترس کودکان کاملا طبیعی است. تشویش و نگرانی نیز احساسی کاملاً نرمال است که ما را از موقعیت‌های خطرناک دور می‌کند.

کودکان اصولاً از مسائل مشخصی چون حشرات، سگ، تاریکی یا صداهایی بلند مانند صدای جاروبرقی می‌ترسند. بعضی از آن‌ها از موقعیت‌های جدید و ملاقات با افراد جدید می‌ترسند.

اما ترس کودکان هنگامی که احساس امنیت می‌کنند، به طور کامل از بین می‌رود.

چگونه می‌توان ترس کودکان را کاهش داد؟

راهکارهایی که در ادامه ذکر می‌کنیم شاید موثر باشند. اما نباید انتظار داشته باشید که کودک شما بتواند در لحظه بر ترس‌های خود غلبه کند.

ینکه کودک بتواند بر ترس خود غلبه کند، ماه‌ها و شاید حتی یک سال طول بکشد. این کاملاً طبیعی است که مسائلی که کودکتان را می‌ترساند و همه فکر و ذکر او را مشغول کرده است را در نقاشی یا بازی خود نشان دهد و بی مورد درباره آن‌ها صحبت کند.

به ترس های او نخندید!

شاید مسائلی که فرزندتان را می‌ترساند، برای شما بی ارزش و خنده‌دار باشد اما برای او کاملاً جدی و واقعی است. سعی کنید به او دلداری دهید که احساس ترس او را درک کرده‌اید.

اگر به او این تسلی و خاطر جمعی را بدهید، او متوجه می‌شود ترسیدن امری طبیعی است و باید تلاش کند تا بر آن غلبه کند.

متقاعد کردن کودک برای اینکه دلیلی برای ترسیدن وجود ندارد، نتیجه عکس می‌دهد.

محبت کنید.

به اصطلاح وسایل آرام کننده همچون بالشت کهنه یا عروسک می‌تواند به کودکان کمک کند تا بر ترس خود غلبه کند. وسایلی مشابه این‌ها به کودک احساس نزدیکی و اطمینان می‌بخشد، به ویژه زمانی که شما مجبور به ترک او هستید و نمی‌توانید در کنارش باشید.

مسائل را توضیح دهید.

برخی از کودکان با شنیدن توضیحات منطقی و تشریحی در مورد آنچه او را ترسانده است، می‌توانند بر ترس خود غلبه کنند.

شنیدن توضیحات برای برخی از کودکان حس امنیت و خاطر جمعی را دارد.

مشکلات را با کمک یکدیگر حل کنید.

اگر کودک شما از تاریکی می‌ترسد، هنگام شب با هم به اتاق او بروید.

یکی دیگر از راهکارهای غلبه بر این ترس کمک گرفتن از گارد محافظ (همچون یک عروسک)، تفنگ آبپاش یا جمله‌ای جادویی است که هیولای ذهن کودک را از آن جا دور کند.

با سعی و خطاهای مستمر شما و کودکتان با هم، می‌توانید احساس قدرت و کنترل بر ترس را در او افزایش دهید.

در طول بازی تمرین کنید.

اگر کودک از دکتر می‌ترسد، شاید بازی در نقش دکتر یا وسایل پزشکی اسباب بازی، بتواند تا حدی به او کمک کند.

ترس‌های خود را جلوی او بروز ندهید.

اگر کودک شما ببیند از دیدن سوسک یا عنکبوت حسابی ترسیده و عرق کرده‌اید. یا هنگام رفتن به دندان پزشکی حس بدی دارید، او نیز باور می‌کند این مسائل ترسناک هستند و حتماً از آن‌ها خواهد ترسید.

بنابراین سعی کنید ترس‌های خود را از بین ببرید یا دست کم جلوی کودک آن‌ها را بروز ندهید.

اشکالی ندارد به کودک خود اعتراف کنید دوست ندارید دندانپزشکی بروید اما برای سلامت دندان‌های خود مجبور به رفتن هستید

مراقب این زنگ خطرها باشید.

هنگامی که ترس کودک روی فعالیت‌های روزانه او تاثیر می‌گذارد، مثلا حمام نمی‌رود چون از آب می‌ترسد یا از ترس رو به روشدن با سگ بیرون نمی‌رود، زنگ خطری برای شماست و باید حتماً با پزشک کودک خود در این رابطه مشورت و مشکل او را مطرح کنید.

به ویژه اگر این ترس‌ها به مرور زمان بیشتر شوند، شاید کودک شما دچار فوبیا (ترس غیرمنطقی زیاد و پایدار) باشد

ژیلا طاهری مشاور سه شنبه 1402/07/25، ساعت 10:57

احساس حقارت و خودکم بینی در کودکان و نوجوانان

دلایل عمده‌ای برای ایجاد این حس وجود دارد که عبارتند از:

1- توقعات بیش از حد والدین و اطرافیان از کودک یا نوجوان. مثلاً همه والدین توقع دارند که فرزندشان بهترین نمره را در امتحانات بگیرد و یا در مسابقات برنده شود.

 

2- مقایسه کردن و انتظارات بیش از حد دیگران از فرد و یا خود فرد از خودش. مثلاً فرد انتظار دارد همیشه بهترین باشد ولی هیچ‌گاه نمی‌تواند3- شکست‌های پی در پی، ندادن حق تصمیم‌گیری به فرزند. معمولاً فردی که دچار احساس حقارت است نسبت به انتقاد حساسیت زیاد دارد و واکنش صریح و سریع نشان می‌دهد. به طور مثال اگر دانش‌آموزی مسئله‌ای را غلط و اشتباه حل کند به‌طور غیرمنطقی می‌خواهد ثابت کند که حل مسئله صحیح است.

همچنین چنین افرادی از کوچک‌ترین حرکات، اشارات، خنده‌ها و در گوشی حرف زدن‌های دیگران می‌رنجند و مضطرب می‌شوند و همیشه منزوی و گوشه‌‌گیر هستند و از چاپلوسی دیگران نسبت به خود احساس لذت می‌کنند. چنین فردی دیگران را تحقیر می‌نماید و اشتباهاتشان را بزرگ نشان می‌دهد.

برای رفع این حالت باید:

1- از مقایسه کردن و سرزنش کردن کودکان بپرهیزید.

2- توانائی‌ها و استعدادهای او را بیان کرده و نشان دهید.

3- فرزند را به کسب مهارت‌های مناسب با توانائی‌اش تشویق نمایید.

4- چون فردی که دچار خودکم‌بینی است اعتماد به نفس و عزت نفس پایین دارد، باید برای رفع این مشکل بکوشید.

5- زمانی که فرزندتان در مسابقه یا امتحانی شکست می‌خورد او را سرزنش و تحقیر نکنید. به این موقعیت دست یابد و در نتیجه احساس بی‌کفایتی و حقارت می‌کند.

6- مسئولیت‌های در حد توانش به او بدهید و وقتی در انجام مسئولیت موفق بود، تشویقش کنید.

7- روابط اجتماعی او را گسترده کرده و او را تشویق نمایید در فعالیت‌های گروهی، ورزشی و هنری شرکت نماید.